این روزها که تولید نفت و گاز کشورهای اطراف ما افزایش یافته و عراق و امارات و حتی کویت در تولید نفت از ما سبقت گرفته اند و قطر هم توسعه گازی خود را با شتاب ادامه می دهد، مروری بر تفاهمنامه هایی که پس از لغو تحریمها برای توسعه میادین نفت و گاز ایران امضا شد اما با خروج آمریکا از برجام، تبدیل به قرارداد نشد، موجب حسرت و تاسف می شود.

اخبار نفت: این روزها که تولید نفت و گاز کشورهای اطراف ما افزایش یافته و عراق و امارات و حتی کویت در تولید نفت از ما سبقت گرفته اند و قطر هم توسعه گازی خود را با شتاب ادامه می دهد، مروری بر تفاهمنامه هایی که پس از لغو تحریمها برای توسعه میادین نفت و گاز ایران امضا شد اما با خروج آمریکا از برجام، تبدیل به قرارداد نشد، موجب حسرت و تاسف می شود. 
اگرچه خروج آمریکا از برجام به سردمداری دونالد ترامپ رخ داد که به هیچ قراردادی پایبند نبود و علاوه بر برجام از توافقنامه های دیگری همچون توافق آب و هوایی پاریس یا حتی سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد، یونسکو هم خارج شد، اما عملکرد ما هم بدون مشکل نبود. پس از برجام، مانع تراشی و ایجاد فضای بدبینی موجب تاخیر در آماده سازی مدل جدید قراردادی و همچنین عدم تسریع در اجرای تفاهمنامه ها و قراردادها با شرکتهای خارجی شد و پس از تغییر دولت در آمریکا هم، تاخیر تیم دیپلماسی ایران در بهره گیری از فرصت حضور جو بایدن در راس ریاست جمهوری آمریکا که به دنبال احیای برجام بود، موجب شد همواره در حال مشاهده گذر فرصتها باشیم و در روزهای نفت صد دلاری بازهم دچار خسران شویم.
"اخبار نفت" تلاش کرده در یک اینفوگرافی، تمامی تفاهمنامه ها و قراردادهای نفتی امضا شده در پسابرجام را گردآوری کند. تفاهمنامه هایی که اگر به مرحله قرارداد می رسید، تحول بزرگی در صنعت نفت و گاز ایران، هم از نظر جذب فناوری و ورود تجهیزات و هم از نظر جذب سرمایه گذاری و تامین منابع مالی مورد نیاز اجرای پروژه ها، ایجاد می کرد.

اما بیست تفاهمنامه منعقدشده با شرکتهای خارجی که نامهای بزرگی همچون شل، انی، توتال، اینپکس، پتروناس و حتی شرکتهای روسی در بین آنها دیده می شود، به خاطر تحریم، هرگز به قرارداد تبدیل نشد. از سه قرارداد امضا شده هم تنها یک قرارداد بدون تغییر در طرف امضاکننده به مرحله اجرا رسید که آن هم طرح توسعه میدان نفتی سپهر و جفیر بود که از ابتدا طرف خارجی نداشت و با هلدینگ گسترش انرژی پاسارگاد به امضا رسید.
قرارداد توسعه فاز یازده میدان گازی پارس جنوبی هم پس از خروج توتال و سی ان پی سی چین، با شرکت پتروپارس ادامه پیدا کرد و قرارداد توسعه میدان نفتی آبان و پایدار غرب هم که قرار بود در قالب کنسرسیوم مشترک زاروبژنفت روسیه و دانا انرژی ایران اجرا شود، با خروج شرکت روسی، تغییر ماهیت داد.
نکته جالب در این اینفوگرافی، حضور شرکتهای معتبر روسی در تفاهمنامه های امضا شده با ایران است. گازپروم، تات نفت، لوک اویل و زاروبژ نفت روسیه، در پنج تفاهمنامه و یک قرارداد با ایران حضور داشتند اما پس از تحریم، آنها هم مثل شرکتهای غربی، رفتند تا مشخص شود وقتی تحریم می آید، فرقی بین شرکتهای غربی و شرکتهای روسی نیست! قابل توجه کسانی که روسها را دوست ایران می دانند!