بیست‌و‌ششمین نمایشگاه بین‌المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی روز دوشنبه پس از چهار روز در محل دائمی نمایشگاهها پایان یافت؛ نمایشگاهی که هیچ دستاورد تازه ای به همراه نداشت و صرفا برگزار می شود تا در تقویم سالیانه، تکرار شود...

اخبار نفت: بیست‌و‌ششمین نمایشگاه بین‌المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی روز دوشنبه پس از چهار روز در محل دائمی نمایشگاهها پایان یافت؛ نمایشگاهی که هیچ دستاورد تازه ای به همراه نداشت و صرفا برگزار می شود تا در تقویم سالیانه، تکرار شود و این موضوع ارتباطی به این دولت و آن دولت هم ندارد. تا وقتی تحریم هست و امکان جذب فناوری و سرمایه گذاری خارجی وجود ندارد، اوضاع همین است و معرفی امضای چند تفاهمنامه به عنوان دستاورد نمایشگاه، دستاوردی برای نمایشگاه نفت تهران نمی سازد.
 
اما یکی از حواشی جالب نمایشگاه امسال، فراری بودن برخی مسئولان از خبرنگاران بود. شاید بتوان علی باقری کنی معاون وزیر امور خارجه را گل سرسبد این مقامات فراری از سوالات خبرنگاران دانست! او روز یکشنبه به نمایشگاه نفت رفت و با خبرنگاران دولتی گفتگو کرد و ادعاهای جالبی هم مطرح کرد. او گفت کشورهای تحت تحریم به‌ دنبال دریافت دانش خنثی‌سازی تحریم از ایران هستند. باقری گفت که سیاست راهبردی خنثی‌سازی تحریم در کنار ابتکار هوشمندانه رفع تحریم، ترفند دشمن در متوقف‌سازی قطار توسعه همه‌جانبه کشور را ناکام گذاشته است. اما باقری وقتی در مقابل یک خبرنگار مستقل قرار گرفت که از او درباره امکان یا عدم امکان جذب سرمایه گذاری خارجی برای صنعت نفت بدون احیای برجام پرسید، ترجیح داد سکوت کند و حتی یک لحظه در مقابل خبرنگار متوقف نشد. درحالیکه اگر خبرنگاری از صداوسیما یا خبرگزاری های دولتی و حکومتی از او سوال دیگری مطرح می کردند، او می ایستاد و پاسخ می داد کمااینکه در همین نمایشگاه هم چنین اتفاقی رخ داد. باقری کنی و امثال او، کلا ترجیح می دهند در مقابل خبرنگاران مستقل قرار نگیرند یا اگر به طور اتفاقی در معرض سوالی که خوششان نمی آید قرار گرفتند سکوت کنند.
 
جالب اینجاست که جواد اوجی وزیر نفت هم از برگزاری کنفرانس خبری در نمایشگاه نفت تهران خودداری کرد تا مبادا در معرض سوالات خبرنگاران مستقل قرار گیرد. درحالیکه وزیر نفت، مرتبط ترین فرد به نمایشگاه بین المللی نفت تهران است و اگر قرار باشد او هم به پرسشهای خبرنگاران پاسخ ندهد، پس از چه کسی می توان انتظار پاسخگویی باشد؟ البته پیشبینی می شود این روال در سالهای آینده پررنگتر شود چرا که خیلی زود موعد عمل به وعده ها فرا می رسد و وقتی وعده های بزرگ جذب منابع مالی و توسعه پروژه ها به نتیجه نرسید، آنگاه دیگر به طور کامل از دیده خبرنگاران پنهان می شوند. مگر آنکه لغو تحریم و احیای برجام به کمکشان بیاید و برخی برنامه هاو اهداف اعلامی به نتیجه برسد، چراکه در صورت عدم لغو تحریم، رویاهایی که در قالب برنامه در اغلب سخنرانی ها مطرح می شود، امکان تحقق ندارد.
 
نمایشگاه نفت تهران به یک گردهمایی بزرگ از شرکتهای ایرانی در حوزه های مختلف تبدیل شده که با نمایشگاههای معتبر جهان که شرکتهای بزرگ فعال در حوزه بالادست نفت در آن شرکت دارند، شباهتی ندارد. خروجی این گردهمایی، صرفا امضای چند توافقنامه و قرارداد است که آنها را می توان خارج از نمایشگاه هم امضا کرد و چند کنفرانس خبری است که در برخی از آنها هم مسئولان از پاسخگویی طفره می روند یا جواب غیردقیق می دهند و عموما امکان طرح سوال دوم توسط همان خبرنگار از مدیر مربوطه وجود ندارد. درباره بین المللی بودن نمایشگاه هم بحث فراوان است که به موقع به آن می پردازیم اما این که تنها 40 شرکت خارجی در کنار 1200 شرکت داخلی در نمایشگاه نفت تهران حضور داشته باشند، به خودی خود نشاندهنده سطح بین المللی نمایشگاه است؛ یعنی کمتر از سه درصد از شرکتهای حاضر در نمایشگاه امسال، خارجی بودند که آنها هم غالبا شرکتهای مطرحی نبودند و در قالب نمایندگی های خود در ایران در نمایشگاه حضور داشتند. امیدواریم روزی، نمایشگاه نفتی که در یکی از مهمترین کشورهای جهان از نظر ذخایر نفت و گاز برگزار می شود، نمایشگاهی پربارتر و کیفی تر باشد؛ آرزویی که تنها با لغو تحریم و تغییر سیاستگذاری های کلی تحقق خواهد یافت!