منافع جام جهانی، گوارای وجود قطری‌ها!

اخبار نفت: جام جهانی فوتبال در قطر، کشوری که عادت داریم به عنوان همسایه کوچک خودمان در جنوب خلیج فارس توصیفش کنیم، امروز یکشنبه آغاز می‌شود تا به ما یادآوری کند که می‌توان کشور کوچکی بود اما اقتصاد بزرگی داشت و در جهان تاثیرگذار بود.
مهمترین درآمدهای صادراتی قطر از گاز است و بزرگترین میدان گازی جهان بین ایران و قطر مشترک است؛ میدانی که در ایران به آن پارس جنوبی می‌گوییم و قطری‌ها اسمش را گنبد شمالی گذاشته‌اند. ایران دومین و قطر سومین ذخایر گاز جهان را دارند اما بهره‌ای که قطر از ذخایر گاز خود برده قابل مقایسه با ایران نیست.
برخی می‌گویند جمعیت ایران بسیار بیشتر از قطر است و نباید رفاه قطر را با ایران مقایسه کرد. اما کسانی که این مقایسه را زیر سوال می‌برند دو نکته را فراموش می‌کنند.
اول اینکه از همین ذخایر گازی خود بسیار بیشتر می‌توانستیم استفاده و از آن درآمدزایی کنیم، اگر برنامه‌ریزی دقیقتر و باثبات‌تری، چه در حوزه دیپلماسی، چه در جذب سرمایه‌گذاری و تکنولوژی روز خارجی، و چه در بهینه‌سازی مصرف انرژی در کشور داشتیم. اما با این همه ذخایر گاز، در همان سالی که قطر میزبان جام جهانی است، ما هشدار می‌دهیم ممکن است گاز صنایع و نیروگاهها قطع شود اگر صرفه‌جویی نکنیم!
اما نکته دوم مهمتر است. اگر قطر گاز و مقداری هم نفت دارد، ما از نظر ذخایر گاز دومین کشور جهان و از نظر ذخایر نفت سومین کشور جهان هستیم. در گردشگری، چه از نظر جاذبه‌های طبیعی و چه جاذبه‌های تاریخی جزو ده کشور اول جهان هستیم اما قطر بدون این جاذبه‌ها به یکی از توریست‌پذیرترین کشورهای جهان تبدیل شده است. محصولاتی در ایران داریم که در دنیا کم‌نظیر و حتی بینظیر است اما از آنها هم نتوانسته ایم استفاده کنیم. خودتان بهتر این محصولات را می‌شناسید؛ از فرش و خاویار گرفته تا پسته و زعفران! بله! قطر کوچک و کم‌جمعیت است اما ما از این وسعت و تنوع چه بهره‌ای بردیم؟!
منافع جام جهانی قطر، گوارای وجود قطری‌ها که با بهره‌گیری مطلوب از امکانات خدادادی و البته تلاش پیگیر برای جبران کمبودهایی مثل نداشتن جاذبه‌های توریستی، نداشتن خاک مناسب برای ساخت‌و‌ساز و کشاورزی، نداشتن آب‌و‌هوای چهار فصل مثل ما و.... توانستند در نیم قرن کشوری بسازند که تحسین و حسرت دنیا را در پی داشته است. ما هم در ایران بزرگ و کهن تاریخی خودمان، گرفتار حقوق اولیه خود هستیم و درگیر تامین حداقل نیازهای اقتصادی و اجتماعی! درگیر تحریم خارجی و سوءمدیریت داخلی، و البته همچنان مملو از حس امید برای تغییر و برای زندگی بهتر تا شاید بتوانیم زندگی بهتری برای خودمان و فرزندانمان فراهم کنیم.

حمیدرضا شکوهی