احداث نیروگاه اتمی ۳۰۰ مگاواتی کارون در دارخوین خوزستان با حضور رییس سازمان انرژی اتمی آغاز شد. این نیروگاه قرار است طی مدت ۷ سال با هزینه دو میلیارد دلار احداث شود.
اخبار نفت: احداث نیروگاه اتمی ۳۰۰ مگاواتی کارون در دارخوین خوزستان با حضور رییس سازمان انرژی اتمی آغاز شد. این نیروگاه قرار است طی مدت ۷ سال با هزینه دو میلیارد دلار احداث شود. این چهار نکته را بخوانید و خودتان قضاوت کنید:
1-احداث نیروگاههای اتمی به دلیل هزینه های بالا و خطرات زیست محیطی، در دنیا دیگر جایگاهی ندارد و به جز چین، تقریبا سایر کشورها ساخت نیروگاههای اتمی خود را متوقف کرده یا تعداد آنها را کاهش داده اند و به سراغ انرژی های تجدیدپذیر همچون انرژی خورشیدی، باد و مشابه آن رفته اند.
2-از احداث نیروگاه اتمی بوشهر و نیروگاههای مشابه در ایران خاطره خوبی نداریم. نیروگاههایی که هزینه ای به مراتب بیش از پیشبینی روی دست ملت گذاشت و بازدهی اندکی هم داشت. مصداق بارزش نیروگاه اتمی بوشهر است که پس از سالها با هزینه های بسیار تکمیل شد و تنها هزار مگاوات برق تولید می کند درحالیکه مثلا ظرفیت تولید برق نیروگاه شهید رجایی قزوین با هزینه هایی به مراتب کمتر از نیروگاه اتمی بوشهر، دو برابر نیروگاه بوشهر است!
3-هزینه احداث نیروگاه حرارتی برای تولید هزار مگاوات برق حدود ۶۵۰ میلیون یورو است اما برای تولید ۳۰۰ مگاوات برق از نیروگاه اتمی کارون باید سه برابر هزینه کرد!
4-ساخت نیروگاه اتمی برای تولید برق در دارخوین خوزستان، وقتی این همه گاز به هدر می رود و می توان از آن استفاده کرد، اولویت ندارد. ایران با ۱۷.۴ میلیارد متر مکعب فلرینگ گازی، رتبه سوم جهانی را دارد و بخش مهمی از این فلرینگ مربوط به استان خوزستان است. راهکار فوری برای تامین برق، استفاده از گازی است که هدر می رود، نه ساخت نیروگاه پرهزینه اتمی، آن هم با تولید اندک ۳۰۰ مگاوات! یک نیروگاه با ظرفیت هزار مگاوات طی ۲۴ ساعت به حدود شش میلیون متر مکعب گاز نیاز دارد. خودتان حساب کنید که با ۱۷.۴ میلیارد متر مکعب گازی که به صورت فلر به هدر می رود، چه میزان برق می توان تولید کرد! قطعا سرمایه گذاری مورد نیاز برای تولید برق از گازی که هم اکنون هدر می رود بسیار کمتر از سرمایه گذاری موردنیاز برای تولید برق اتمی است و بازدهی آن بسیار بیشتر است. اما سالهاست که مسئولان ما اولویتها را اشتباه تشخیص می دهند و سرمایه مملکت را در چاه ویل می ریزند.
*حمیدرضا شکوهی