اخبار نفت: سي و يكم ارديبهشت ماه ۱۳۴۷ «پالايشگاه تهران» به طور رسمی افتتاح شد. پروژه احداث پالایشگاه تهران، از سال ۱۳۴۴ توسط شرکت ملی نفت ایران آغاز شد و در دو سال و نیم تکمیل و راه‌اندازی شد. بسیاری از پروژه هایی که در آن دوره زمانی از نیمه دهه چهل خورشیدی تا پایان حکومت پهلوی اجرا می شدند در مدت زمان تعیین شده به بهره برداری می رسیدند و پروژه های نفتی نیز از این قاعده مستثنا نبودند. طبعا رشد توان فنی و مهندسی کشور در نیم قرن اخیر بر کسی پوشیده نیست اما آنچه در پیشبرد سریع پروژه ها در دوران گذشته موثر بود، اول، تزریق کافی منابع مالی؛ دوم، امکان جذب فناوری خارجی بدون مشکل و مانع؛ و سوم ثبات نسبی مالی و اقتصادی و ارزش بالای پول ملی بود. مواردی که در دهه های اخیر بویژه در دوران تحریم، موجب تاخیر در اجرا و پیشبرد پروژه ها شده و صد ماهه شدن پروژه های سه ساله و چهار ساله را در کشور ما به موضوعی عادی تبدیل کرده است.
 
روزنامه اطلاعات در شماره اول خرداد ۱۳۴۷ خود، خبر افتتاح این پالایشگاه را منتشر کرد و نوشت: مدرنترین پالایشگاه جهان در کنار شهر کهن ری عصر سه شنبه سی و یکم اردیبهشت، بهره برداری تجاری خود را آغاز نمود. آقای دکتر منوچهر اقبال، مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران در این هنگام گزارشی به شرح زیر به عرض رسانید: اولین کلنگ ساختمان پالایشگاه  ۵ میلیون تُنی تهران روز دوم آبان سال ۱۳۴۴ به زمین زده شد و بلافاصله ساخت آن آغاز گردید. ساختمان ها و دستگاه های پالايش به مرور آماده گردید تا اینکه آخرین دستگاه در تاریخ بیستم اسفند سال 1346 برای بازرسی فنی در اختیار شرکت ملی نفت ایران قرار داده شد و بدین ترتیب ساختمان پالایشگاه تهران پس از دو سال و پنج ماه خاتمه یافت.
 
ظرفیت اسمی پالایشگاه تهران در سال های نخست، معادل ۸۵ هزار بشکه در روز بود، که طی اصلاحات فرآیندی انجام شده در سال ١٣۵۵ ظرفیت تولید فرآورده‌های نفتی آن به ۱۲۰ هزار بشکه در روز افزایش یافت. روند روبه رشد مصرف فرآورده‌های نفتی در کشور و تأمین سوخت بازار داخلی، ساخت و راه اندازی پالایشگاه دوم با ظرفیت اسمی ۱۰۰ هزار بشکه در روز را ایجاب کرد، که در پی آن در سال ۱۳۸۲ با انجام برخی تغییرات، ظرفیت اسمی این پالایشگاه نیز به ۱۱۰ هزار بشکه در روز افزایش یافت.
 
پیمانکاران ساختمان پالایشگاه تهران عبارتند از يك گروه آلمانی که از سه شرکت بزرگ «مانزمن»، «فونیکس رین رور» و «اشتال یونیون» تشکیل گردیده و شرکت«فلور اینترنشنال» امریکایی که کارهای طراحی و ساختمانی تحت نظارت  این شرکت انجام گردیده است. در ساختمان پالایشگاه تهران از پیمانکاران ایرانی و از ادوات و وسایل ساخت ایران تا حد امکان استفاده شده است. هزینه ساختمان پالایشگاه تهران جمعا بالغ بر شش هزار و ششصد و سی میلیون ریال گردیده است که این مبلغ شامل خريد اولیه کلیه کاتالیست ها، موادشیمیایی و لوازم یدکی بزرگ برای مصرف یک سال و پرداخت حق امتیاز دستگاه های مخصوص می باشد.
 
ظرفیت این پالايشگاه ۸۵۰۰۰ بشکه در روز یا معادل پنج میلیون متر مکعب در سال می باشد. نفت خام مورد احتیاج پالایشگاه تهران بوسيله يك خط لوله 16 اینچی به طول 750 کیلومتر از منابع نفت اهواز تامین می گردد. در پالایشگاه تهران ۹ دستگاه پالايش ۷ دستگاه تصفیه و مولد برق و بخار نصب گردیده است.
 
فرآورده های پالایشگاه تهران عبارتند از: گاز مایع، بنزین موتور و بنزین سوپر سوخت جت سبك و سنگین، نفت سفید، نفت گاز، نفت کوره، قیر، ماده اولیه روغن موتور و بعضی فرآورده های ویژه و گوگرد. پالایشگاه تهران در ردیف مدرن ترین پالایشگاه های دنیا و نمودار آخرین ترقیات صنعت پالایش نفت در جهان می باشد. نظارت در طراحی و ساختمان آن زیر نظر مهندسین ایرانی اجراء گردیده و پالایشگاه تهران بدست مهندسین لایق و کارگران ورزیده ایرانی بکار افتاده و اداره می شود.
 
تعداد کارکنان پالایشگاه تهران عبارت از 248 نفر کارمند و ۳۷۵ نفر کارگر است و کلیه کارکنان چه آنهایی که از پالایشگاه آبادان یا از قسمت های دیگر شرکت ملی نفت منتقل شده اند و چه آنهایی که به استخدام شرکت ملی نفت در آمده اند در طول مدت دو سال طبق برنامه دقیق، تحت تعلیم قرار گرفته و شایستگی و کاردانی لازم را بدست آورده اند. تعداد معدودی کارشناس خارجی از طرف طراحان دستگاه ها برای مدتی که از چهار ماه تجاوز نکرده مشغول بکار بوده اند و تعداد ۱۳ نفر کارمند خارجی به استخدام شرکت ملی نفت در آمده اند که ۸ نفر آنها برای مدت شش ماه، دو نفر برای مدت یک سال و بقیه بعد از یک ماه ایران را ترك خواهند نمود.
 
بعد از پایان گزارش دکتر اقبال پالایشگاه تهران رسما گشایش یافت. امروز پس از نزدیک به نیم قرن، پالایشگاه تهران به عنوان یکی از قدیمی‌ترین پالایشگاه‌های نفت کشور با ظرفیت پالایش ۲۵۰ هزار بشکه در روز در حدود ۱۷ تا ۲۰ درصد انرژی کشور را تولید می‌کند.