آیا هیولای بنزین مسموم پتروشیمی یک بار دیگر در کمین نشسته؟

اخبار نفت - فرزین سوادکوهی: افکار عمومی نگران فعل وانفعالات شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی است. نه تنها در محافل تخصصی نفت بلکه نزد مردم معمول جامعه نیز صحبت هایی در خصوص تولید مجدد بنزین پتروشیمی که در روزگاری نه چندان دور جز تباهی و مرگ از آلاینده های کشنده آروماتیک حاصلی به بار نیآورد پیش کشیده شده است.
اوضاع تولید بنزین در ایران آنقدر خراب شده که پنهان کردنش کاری عبث است. عارف وعامی فهمیده اند که امروز یا فرداست که کشوری که در تولید بنزین به خود کفایی رسیده بود و حتی بنزین قابل توجهی به بازارهای منطقه صادر می کرد حالا باید دست به دامن بنزین سازهای بی اعتبار این سو و آنسوی دنیا شود تا فلاکت نبود بنزین ایرانی را جبران کند.
می گویند جلیل سالاری مدیرعامل محترم شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی دارد کارهایی انجام می دهد که هم از اهل رسانه پنهان است و هم از مردم. روزنامه ها و سایت های بی خبر هم که نمی توانند از این باب دم برآورند و روابط عمومی ها نیز حکما یک لشکر طاق و جفت را قطار کرده اند که با بَزک و دوزک های جذاب تصویری، خبرهای خود را موجه جلوه دهند.
آیا رسانه ها به راحتی از یاد می برند که روز 14 بهمن 1392 همزمان با اعلام آخرین آمار مبتلایان به سرطان، رشد 6 برابری این خرچنگ چندش آور به ثبت رسید و مواد ناشی از استنشاق گاز CO2 و ذرات معلق، دماری از روزگار مردم در آورد که آوازه بی آبرویی اش در جهان پیچید تا جایی که سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد خسارات ناشی از آلودگی های زیست محیطی در ایران 8 میلیارد دلار تخمین زده شده! توجه می فرمایید که؟ 8 میلیارد دلار!
درست در مقطعی که همه خبرسازان، دنبال گرفتن گاف از مرتضی شاهمیرزایی مدیر عامل بی خبر شرکت ملی صنایع پتروشیمی هستند و برخی نیز سرمست از خبر سازی های تفاهمنامه میدان آزادگان و پیروان مکتب محسن خجسته مهر شده اند، مدیران پالایش و پخش، از مصاحبه و نشست خبری و اعلام آمارهایی که مردم حق دارند آنها را بدانند طفره می روند.
علی ایحال لازم است مدیریت کلان تولید و توزیع بنزین نیک آگاه باشند که هستند کسانی که در این مقال مو را از ماست می کشند و در آفتاب محض روشنگری، تیغ نقد خود را حواله آنها خواهند کرد.
مسئولان پالایش و پخش باید بدانند بهانه هایی مانند مصرف بالای بنزین در کشور، تنها یک توجیه است که برای مجموعه پالایش و پخش راه به هیچ دهی نمی برد.
به راستی تکلیف آن همه شعارهایی که جناب سالاری در باب چند برابر کردن ظرفیت پالایشی کشور سر می دادند چه شد؟ کدام فرآورده تولیدش بیشتر شده؟ چرا پالایشگاه ها یک چشمشان اشک است و یک چشمشان خون؟ کافی است باز هم یک نگاه دیگر به آمار و ارقام کشته شدگان بنزین پیرولیز دهه پیشین داشته باشیم تا گوشی دستمان بیاید که اگر دوباره آن ماجرا تکرار شود در چه تباهی هولناکی فرو می رویم.
جناب رئیس جمهور محترم و وزیر گرامی نفت در این میان پاسخشان چیست؟ مگر مردم ولی نعمت مسئولان نیستند؟ آقایان ما را روشن کنید. با آمار و ارقام و نه با حذف ما از موضوع اطلاع رسانی و تنویر افکار عمومی. یادمان که نرفته جناب میرکاظمی در نداشتن توجیه اقتصادی بنزین پتروشیمی موضوع را انکار نمی کرد و در همان سال 88 می گفت هزینه تولید هر تن بنزین در این مجتمع ها 30 تا 60 دلار است؟ آقای سالاری بفرمایند الان هزینه بنزین پتروشیمی چقدر است؟ چگونه می توان از سمی بودن مواد پتروشیمی مانند بنزن و LBTX آگاه بود و تولید بنزین با اکتان بالا بنزن و آروماتیک پایین و گوگرد صفر را عملیاتی کرد؟
حواستان باشد خبرنگاران واقعی نفتی مملکت حساب و کتاب دستشان است و می دانند کشوری که تا همین سال پیش متوسط تولید بنزینش روزی 107 میلیون لیتر بود اینک به روزگاری دچار شده است که نفس پالایشگاه‌هایش به شماره افتاده و بر طبق آمار نمونه ای روز 12 تیرماه سال جاری تولیدش به 76 میلیون لیتر رسیده و متوسط ماه جاری نیز 90 میلیون لیتر شده است. همچنین مصرف بنزین در همین روز 12 تیر 100.5 میلیون لیتر بوده و متوسط آن نیز در ماه جاری 104 میلیون لیتر.مرحبا!
از آنسو تولید نفت گاز کشور در 12 تیرماه امسال 116 میلیون لیتر بوده و متوسط ماه جاری آن نیز 114 میلیون لیتر. آفرین! ذخایر استراتژیک که نمرده. واقعا چه مسئله ای استراتژیک تر از اینکه دریافت خوراک پالایشگاه های مان را به جای افزایش، کاهش دهیم و بجایش از ذخایر جبران کنیم!
پس شک ما بیهوده نیست که خیال کنیم بر چنین بستری مدیران ارشد پالایش و پخش دست به دامان مجتمع‌های پتروشیمی شوند تا دوباره قصه تلخ بنزین کشنده آروماتیک را برای گوش های خسته مردم تکرار کنند و آنان را به وادی انواع و اقسام بیماری های تنفسی و خونی بیاندازند.
پالایشی ها بهتر است دست خود را رو کنند و بگویند در مجموعه شان دقیقا چقدر بنزین تولید می شود و علت کاهش تولید بنزین و فرآورده در کشور چیست؟ آنان باید بگویند که روزی 107 میلیون لیتر دولت قبلی را به کدام مغاک تیره و تار فرستاده اند که نه از تاک نشان مانده نه از تاک نشان؟ باید بگویند که چه بر سر سی ان جی آورده اند و چرا مصرف بنزین مردم ایران و حومه این مقدار افزایش داشته که از تولید پیشی گرفته؟ باید بگویند که چرا پالایشگاهی نظیر آبادان،نه تنها فاز دومش به سرانجام نرسیده، بلکه همان واحدهای قدیم هم به کاهش خوراک تن داده است؟
آیا براستی هیولای بنزین مضر هلاکت آور، مجددا پنجه های خونین خود را بر ما نشان خواهد داد؟ دیگر اینکه آیا در دکه روزنامه سازی هیچ جان تابناکی از اهالی خبر و رسانه ها هست که جگر آوری این را داشته باشد تا به تاریکنای ذهن خسته ما نوری روشن بتاباند؟ اگر هست که بسم الله.